در نایروبی، با ادامه جنگ در غزه، تلاش‌های حمایتی در همبستگی با فلسطین در حال افزایش است.

گاتیمبا ماموریت دارد تا هموطنان کنیایی خود را در مورد درگیری اسرائیل و فلسطین آموزش دهد و تا حد امکان محصولات اسرائیل را در این کشور آفریقای شرقی تحریم کند.

این نویسنده و کارمند فرهنگی 22 ساله مدتهاست که از این درگیری آگاه بوده است،اما او گفت که سال ها بحث های سخت و بی آموزه او را به موضع فعلی خود رسانده است.

او به الجزیره گفت: «من در یک خانواده کاتولیک آفریقایی بزگ شدم ، مسئله فلسطین چیزی نبود که من مطرح کنم ولی در سال اول دانشگاه با دوستی آشنا شدم که باعث شد نوعی کنجکاوی در مورد فلسطین پیدا کنم.»

 حملات 7 اکتبر توسط حماس و به دنبال آن ادامه بمباران نوار غزه توسط اسرائیل برای تلافی جویانه بود. برای کنیایی‌های جوان و فعال اجتماعی مانند گاتیمبا، که سال‌ها از شدت درگیری آگاه و وحشت زده بودند، دراین موضوع خاص ، فعالیت‌های آنها را به سرعت بالا می‌برد. در نوامبر، حزب کمونیست کنیا تظاهراتی را ترتیب داد که توسط پلیس مختل شد. بیداری ها، کارگاه ها و رویدادهای آموزشی در سرتاسر نایروبی برپا شده است و تحریم مشاغل متعلق به اسرائیل برای تعداد فزاینده ای از مردم اولویت پیدا کرده است.

گاتیمبا بخشی از چندین سازمان مدافع است، از جمله یکی به نام کنیایی ها برای فلسطین، که نمایش فیلم های فلسطینی را سازماندهی کرده است، اینفوگرافیک ها را برای کمک به شناسایی مارک های تحریم کننده ایجاد کرده و خواستار اقدامات دولت شده است. اکنون از پلتفرم تحویل مواد غذایی کنیا گرین اسپون خواسته است تا محصولات متعلق به اسرائیل را کنار بگذارد.

اما تحریم دشوارتر از آن چیزی است که به نظر می رسد. کسب‌وکارهای اسرائیلی گوشه‌های خیابان‌های پایتخت کنیا را اشغال کرده‌اند. رستوران‌های زنجیره‌ای پرطرفدار Artcaffe قهوه و غذاخوری‌های خودمانی و مرکز خرید شلوغ Westgate Mall متعلق به شرکت‌های اسرائیلی هستند و اداره می‌شوند. همچنین مشاغل تأثیرگذار دیگری مانند شرکت کشاورزی امیران کنیا وجود دارد که نامشان کمی کمتر است.این موسسات تحت مالکیت و حمایت اسرائیل بخشی از زندگی کنیا هستند، به طوری که تعداد کمی از این ارتباط آگاه هستند.حتی برخی از کسانی که می دانند، کمترین آزار و اذیت را داشته اند. بسیاری از کنیایی‌ها و در واقع آفریقایی‌ها از درگیری چشم‌پوشی کرده‌اند و ترجیح می‌دهند بر بحران‌های قاره‌ای تمرکز کنند و آنچه را که در خاورمیانه اتفاق می‌افتد، دور از آنها ببینند.

XN Iraki، مدرس اقتصاد در دانشگاه نایروبی، گفت: «بسیاری از  کنیایی‌ها تمایل دارند فکر کنند که مناقشه اسرائیل و فلسطین از ما دور است». نگرش این است که به مردم اجازه دهیم مشکلاتشان را حل کنند. مانند جنگ بین روسیه و اوکراین، مردم زیاد در مورد آن صحبت نمی کنند.

اما برای کسانی که تحریم‌ها را رهبری می‌کنند و دیگران را به پیوستن تشویق می‌کنند، تشابهات بین گذشته استعماری کنیا و وضعیت مخمصه کنونی فلسطین آنقدر قوی است که بتوان آن را نادیده گرفت.

گاتیمبا برای پادکست «تا همه آزادند» که به عنوان نمایشی درباره یک مبارز آزادی کنیایی آغاز شد، در یک قسمت در مورد فلسطین می گوید :این شباهت چیزی است که مبارزه را حتی زمانی که کند و دشوار است ارزشش را دارد. به همین دلیل او و برخی از اعضای تیم پادکست راکه در یکی از این Artcaffes درحالملاقات ملاقات بودند ، بلافاصله پس از 7 اکتبر، آنها را متوقف نمودند.

گاتیمبا گفت: «کاری که من انجام می‌دهم و تحریم‌هایی که من بخشی از آن هستم، در مقایسه با کاری که مردم فلسطین انجام می‌دهند، قربانی بسیار کوچکی است. واین وظیفه من را برای حمایت ازآنها سنگین تر می کند.

موضع رسمی دولت کنیا در مورد جنگ اخیر نامشخص است. ویلیام روتو، رئیس جمهور کنیا، حمایت خود را از حماس یا اسرائیل ابراز نکرده است. در کنیا، ما به همان شیوه ای که فلسطینی ها متحمل می شوند، از سختی مبارزه برای استقلال متحمل شده ایم. ما همچنین از چالش تروریسم رنج برده ایم. در 7 دسامبر، دو ماه پس از حملاتی که حداقل 32 کارگر مزرعه تایلندی را در اسرائیل کشتند، کنیا 1500 کارگر مزرعه را به آنجا فرستاد. گاتیمبا گفت: «واکنش دولت کنیا ناامیدکننده است اما لزوماً تکان دهنده نیست. راهی طولانی در پیش است. روابط میان کنیا و اسرائیل به بیش از یک قرن پیش باز می گردد، حتی قبل از اینکه هر دو کشور به طور رسمی وجود داشته باشند. در 13 ژانویه 1905، مدتها قبل از اینکه صهیونیستها رسماً یک کشور یهودی را در سرزمینی که در حال حاضر اسرائیل نامیده می شود تأسیس کنند، یک مسیحی، یک مسلمان و یک یهودی لشکرکشی را در جایی که مستعمره بریتانیا در آن زمان کنیا بود آغاز کردند. هدف این کار ، یافتن یک سرزمین یهودی بود.  مکانی برای میلیون ها یهودی که در سراسر اروپا پراکنده بودند تا از آزار و شکنجه فرار کنند. تقریباً به عنوان یک منطقه خودگردان در شرق آفریقا تصور می شد، نه خاورمیانه. جوزف چمبرلین، مدیر مستعمرات بریتانیا، به صهیونیست‌های بازدیدکننده گفته بود که سرزمین مورد نظر، منطقه‌ای که به دریاچه ناکورو، کیسومو، کوه الگون و خط استوا محدود می‌شود، «آب و هوای عالی مناسب برای سفیدپوستان» خواهد بود. آدام روونر، دانشیار ادبیات انگلیسی و یهودی در دانشگاه دنور، می‌گوید: «این شهر کم جمعیت بود. «و زمین برای کشاورزی مناسب بود. اگر یک صهیونیست اسرائیل را در یک سرزمین کتاب مقدس تعریف نمی کرد، ممکن بود اوضاع فرق می‌کرد.» حتی امروز، ارتباطات بین هر دو کشور عمیق‌تر از ویترین فروشگاه‌ها و سیگنال‌های سیاسی پنهان بود. تحلیلگران می گویند که حمایت انفعالی کنیا از اسرائیل نشان دهنده حمایت از متحدان کلیدی اسرائیل، ایالات متحده و آرمان های اروپای غربی است. ایراکی گفت: «ما در کنیا اسرائیل را بخشی از بلوک غرب می‌دانیم. از زمانی که روتو به قدرت رسید، او از انگلیس و اروپا دیدن کرده است. به دلیل ارتباط غربی، من روابط بین کنیا و اسرائیل را بسیار صمیمانه می بینم. اسرائیل همچنین به اقتصاد کلی کنیا به ویژه صادرات و واردات کالاهای کشاورزی کمک می کند. به گفته سفارت کنیا در اسرائیل، در سال 2018، صادرات کنیا به اسرائیل به طور متوسط کمی بیش از 1.4 میلیارد شیلینگ کنیا (کمی بیش از 9 میلیون دلار) بود که اکثریت آن بر اساس کشاورزی بود. سپس پیوندهای مذهبی وجود دارد. با وجود مسلمان بودن نزدیک به 11 درصد جمعیت کنیا، کنیا یک کشور مسیحی است. اسرائیل نماینده وطن است  کنیایی ها برای زیارت مسیحی به اسرائیل می روند تا به خود و ایمانشان نزدیک شوند. و به دلیل این پیوندهای به ظاهر مذهبی، بسیاری از کنیایی ها با حمایت از اسرائیل در جنگ بزرگ شدند. این تنش مذهبی ممکن است یکی دیگر از دلایلی باشد که بسیاری از کنیایی‌ها نسبت به این درگیری لب بسته هستند. ایراکی گفت: «بسیاری از کنیایی‌ها نمی‌خواهند بگویند که از چه کسی حمایت می‌کنند. آنها می خواهند در این مورد محتاط باشند.» کنیایی‌های جوانی مانند گاتیمبا ایمان دارند که این تغییر خواهد کرد، و هر چه او و همسالانش سر و صدای بیشتری ایجاد کنند، کنیایی‌ها اطلاعات کافی برای تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد حمایت خود خواهند داشت. افراد بیشتری به رویدادها می‌روند، خود را آموزش می‌دهند، و نظرشان را تغییر می‌دهند گاتیمبا گفت: «بسیاری از کنیایی‌ها در روایت «دو طرف» گیر کرده‌اند. «اما من نسبت به روندی که کارها پیش می‌رود بسیار خوشبین هستم، حداقل از نظر به چالش کشیدن روایت‌های غالب در حافظه رسمی. البته هنوز راه زیادی در پیش داریم، اما به جایی رسیده ایم.» منبع: الجزیره

منبع:

 HTTPS://WWW.ALJAZEERA.COM/FEATURES/2023/12/14/YOUNG-KENYANS-BEGIN-BOYCOTT-OF-ISRAELI-BANDS-AS-GAZA-WAR-GOES-ON